dijous, 24 de gener del 2013

MAS SOBRE INTERNET

Hola Isabel. (como mi comentario a tu post de ayer, era largo, he decidido convertirlo en una entrada, Espero me disculpes.)

Hace tres años o mas ya hice un escrito dedicados este tema. En ella decía que, el mundo estaba cambiando mucho, y que me di cuenta de ello, una mañana que había quedado con unas amigas, y las encontré enfrascadas en unas conversaciones, inauditas, para una pandilla de mujeres, entraditas en años: Lo lógico hubiera sido escucharlas hablar del marido los hijos o de la señora de la limpieza. Pero no: Allí se cocían palabras como Sofwhare, Webs  Skype, Chads, You tube, emails, Windows, Aple, citando al mismo tiempo todas las ventajas de este o aquel sistema operativo, además de otras perlas del vocabulario nuevo que acabábamos de estrenar.
Enseguida me declaré seguidora entusiasta de este medio de comunicación, que nos proporcionaba, poder expresar libremente y sin tapujos nuestros sentimientos, nuestros pesares, hacer amistades nuevas y lejanas, rapidez en las gestiones, información de todo y de todos. Nos hacia retomar el gusto por la correspondencia, que se había perdido por el camino. Al mismo tiempo podíamos perfeccionar nuestras lenguas, la escritura, y hasta aprendíamos a cocinar mejor. La panacea, vaya.


No ha pasado tanto tiempo y ahora este medio, que sigue siendo estupendo, nos supera, nos esclaviza, y nos hace completamente dependientes de sus redes. De todas. Porque ya nadie se imagina la vida sin conexión a Internet. Nos hemos vuelto completamente adictos a las pantallitas, y a tocar todas las teclas, (haciendo uso de este refrán popular).
Pero si esto sigue en la misma progresión, ¿Podría decirme alguien hasta donde podemos llegar? A mi me asusta  un poco pensarlo, y no soy capaz de imaginarme, como vamos a escapar de tanto control, de tanta foto, y de tanta abundancia de información.
¿Servirá para manipularnos aún más?  ¿para hacernos unos títeres sin voluntad y sin vida propia? ¿donde quedará la bondad, la generosidad y la iniciativa personal y creadora del individuo?

Pienso que se abren demasiados interrogantes a nuestros pies. Y no hay que olvidar el peligro que suponen para los niños, estos medios si no están del todo controlados. y... ¿se encontrarán responsables?....

Te mando una abrazo fuerte, y grande.

25 comentaris:

Mari-Pi-R ha dit...

Llevas razón pero siempre uno elige, es como las cadenas de la televisión que hay tantas pero uno no se pasa todas sus horas delante de ella, tan solo es control del tiempo y elegir lo bueno.
Un abrazo

Eastriver ha dit...
L'autor ha eliminat aquest comentari.
Eastriver ha dit...

Bueno, no hemos de asustarnos, pienso yo. Es posible que esto que parecía el camino para la libertad acabe siendo otra forma que tiene el poder para esclavizarnos, o que ellos puedan controlar lo que ponemos y censurar, o sencillamente que la gente no lo use para los proyectos elevados que todos soñábamos sino básicamente para jugar y sentirse menos solo. Pero ni que sea así, ni que las tecnologías no sirvan para hacernos más libres ni mejores, lo único malo que puede pasar es que todo siga igual, que no cambie este mundo absurdo y muchas veces podrido.

Yo pienso que el ser humano es responsable de la mayor parte de las cosas que nos ocurren. Sí que nos manipulan, sí que nos dominan, sí que nos engañan, pero seamos honestos y reconozcamos que nosotros tenemos la encantadora costumbre de cerrar los ojos o mirar hacia otra parte. Y para hacerlo usamos métodos diversos: deporte, política, tecnología... Seguramente todo ello es inevitable por la sencilla razón de que valemos mucho menos la pena de lo que nos gustaría pensar.

Las cosas no son en sí mismas ni buenas ni malas, depende del uso. Para mí tiene un uso importante, me informo, leo informaciones que no aparecen en los medios habituales, y además tengo acceso a una oferta cultural (incluyo los blogs) que de otra manera no tendría. Para mí me vale. Ser mejor o peor depende finalmente de mí mismo, y no de mi pantalla de PC.

Petons, petons, que tinc moltes ganes de quedar.

Isabel Martínez Barquero ha dit...

Hola, querida Montserrat.
Lo primero: no tengo nada que disculparte. Eres libre para hablar de lo que quieras y como quieras, así como para convertir un comentario en una entrada. Bien sabes que no me enfado con facilidad y menos aún por estas cosas.
Dicho esto, te diré que estoy de acuerdo en líneas generales con lo que expresas. Por un lado, está muy bien, pero, por el otro, hay que saber controlar y cerrar a tiempo el ordenador, porque si no lo hacemos así éste nos comerá un buen día.
Te contaré que hace poco leí que mucho rato frente a él resta creatividad. Pienso que es cierto, pues yo tengo comprobado que voy más suelta a la hora de la escritura cuando me mantengo algo alejada de lo virtual. Supongo que la razón es obvia: la mente no está sometida al exceso de información que nos llega de las ondas cibernéticas y, por tanto, es más libre para volar por sus campos.
Un abrazo bien grandote, "resalá" y dedica lo justo, lo que a ti te parezca justo y suficiente a Internet.

censurasigloXXI ha dit...

Esto, como todo lo casi gratuito tiene truco y trampa. De momento ya pueden pedirse todos los certificados por la red, fichar en el paro, consultar cuentas de bancos, declaraciones de la renta, firmas digitales, pedir cita al médico... cuando todos nos hayamos acostumbrado comenzarán a pedirnos el número de tarjeta de crédito y así deberemos pagar por cualquier consulta oficial. Ya pasa en algunos países, un certificado de empadronamiento cuesta cinco euros. Cada consulta bancaria dos euros y media.

Un beso, compañera.

mariajesusparadela ha dit...

El responsable último siempre es el ser humano. Cuanto más libres somos, más responsables.
Al menos , eso creo.
Pasa lo mismo con la televisión: es suficiente con no ver aquello que no nos gusta, ahora que hay canales de tan variadas temáticas.

emejota ha dit...

Pues ya te lo han dicho todo, no se me ocurre nada nuevo, todos parecen estar de acuerdo: conviene evolucionar, cuando esta evolución implica limitación conviene acotar. Dicho lo cual añadiré que sin este maravilloso medio los aquí presentes no nos habríamos conocido y nos habríamos perdido muchas satisfacciones, entre ellas doy fe que tener una amiga como tu.
Y no es peloteo, que te lo digo de corazón, tengo una entradita guardada en borradores del Otoño dedicada a ti lo que ocurre es que ando tan liada que quiero repasarla antes de que véa la luz.
Mira tu por donde, aunque me falten cosillas por organizar voy a aprovechar esta ocasión para que vea la luz. Es muy sencillita ehhh, no te creas y cortita pero se la debemos a "las ondas·". Petonets.

Ana ha dit...

Tienes toda la razón, esto engancha más que una droga, y lo peor es que nos quedamos sin tiempo para la familia y los amigos, para conversar o tomar un café juntos. En fin, habrá que tener un poco de cuidado y de control sobre el tema.

Por cierto, es un placer leerte en castellano.

Besicos.

Montserrat Sala ha dit...

Hola Mari-PI-R: Tendremos que ponernos a elegir y a administrar mejor todas las horas que estamos,conectados. Esto para empezar. Y después intentar de no subir tiempos.Aunque creo que va a ser difícil.

Gracias por entrar a comentar

Montserrat Sala ha dit...

Hola Ramón: Según tu, noannos hemos de asustar ni temer a los grandes avances de la técnica, ni de la informática. Pero a mi sí que se me pone el bello de punta, todo lo que puedan significar para la salud mental de las personas, tan grandes logros a todos los niveles.
Si bien es cierto y lo digo siempre, que desde que el hombre es hombre, ha sabido solucionar o encontrar nuevas formas para ir salvándose de todas las quemas, que las ha habido y muy gordas.
Y yo confío en que ante este nuevo dilema también acertará, y dará con una solución no traumática, pero eficaz.
Gracias por exponer tan brillantemente, tu opinión.

para mí que no hace falta quedar. recuerdas el 13?

Montserrat Sala ha dit...

Hola Isabel, veo que estamos en la misma onda más o menos.Así que poco tengo que añadir amiga íia. Una cosa es muy cierta: Si no tuviéramos Internet, tu y yó no nos hubiésemos conocido. I pienso que seria una lástima. ¿No lo crees así?

Con todo hay que controlar mucho ese tiempo tan grande que dedicamos a la cajita inteligente.
Hoy va en francés: bises!!!

Myriam ha dit...

ES cierto lo que dices, hoy dependemos de internet y doy gracias por ello. Antes gastaba dinerales en llamadas internacionales.

¿Somos dependientes (patológicos)? Dependerá del uso que cada uno le de.

Es recomendable siempre que donde hay niños los ordenadores o computadoras estés colocados en la casa en una habitación común y no que cada uno la tenga en su cuarto, para que los adultos responsables puedan supervisar los contenidos.

Un abrazo para ti, Montserrat y muy buen fin de semana

Montserrat Sala ha dit...

Hola Censura: Disculpa la tardanza en contestar el comentario que me hiscista. He empezado controlar mi adicción, dejando los fines de semana,libres de teclado. Te agradezco tu visita y tu punto de vista sobre el tema. De veras. No seguimos leyendo en semana. Muchos besos,amiga. Ah! te invito a un té con limón. espero que sea de tu agrado

Montserrat Sala ha dit...

Hola Mariajesús: Estoy de acuerdo contigo: Siempre somos las personas las que fallamos. Tenemos la oportunida de elegir bien, y no sabemos hacerlo. Por lo general cogemos siempre aquello que no nos conviene.
Gracias por pasarte. Un beso.

Montserrat Sala ha dit...

Hola Eme: pues lo que tu me has dicho
no me lo habia dicho nadie, por lo menos nó en seta entradada. Que soy una amiga a la que aprecias de manera singular. Estoy muy contenta de que sea así porque este sentimiento es completamente recíproco. Y tampoco es peloteo. Es muy de veras.

Muchas gracias por tu amabilidad, y por tu fidelidad. Besos.

Montserrat Sala ha dit...

Hola Ana: menos mal que tu también lo reconoces. empezamos a escribir sobre nuestras cosas y nos quedamos solas.
I esto lo hemos de frenar un poco.
Yo ya he empezado por dejar el teclado los fines de semana.

Gracias por leerme también cuando escribo en catalán. Es mi lengua materna paterna, y de toda mi familia desde cuando se pierde el origen del apellido allà por el siglo XVIII. Tengo documentos que así lo afirman.

Un abrazo enorme para tí. Ah! y ya he visto qeu hiciste caso de lo que comentamos un dia. ¿Te acuerdas?

Montserrat Sala ha dit...

Hola Myriam: Esto que dices de los ordenadores de como hacer con los niños, pienso que es una muy buena salida. El caso es que ahora, yo ya no la he de tomar. Mis hijos ya son muy mayores y por supuesto que no me puedo meter con lo que hagan ellos con mis nietas.
Gracias querida amiga. Se que tu consejo es mucho más válido por tratarse de una profesional como la copa de un pino.

Un abrazo grande y cariñoso.

Pedro Ojeda Escudero ha dit...

Es una magnífica reflexión.
Deberíamos tener claro que Internet no es más que una herramienta: de comunicación, de manipulación, de contacto, de negocio, de información...
Es eso. Solo eso: una herramienta. Lo que hagamos de ella y lo que dejemos que nos hagan con ella es otra cosa.
Evidentemente, es una herramienta más para que nos manipulen. Pero también es una herramienta más para no dejarnos manipular.
Es decir, como todas las otras herramientas.

Pluvisca ha dit...

Creo que como toda erramienta de comunicación tiene sus pors y contras...somos nosotros los que le damos un servicio u otro y no podemos evitar ser humanos y ya sabes lo esceptica que soy con ellos...

Petons

Montserrat Sala ha dit...

Por una vez creo que el autor y comentarista, estamos todos de acuerdo.
Internet es bueno y es malo según el uso que cada uno hace de él. Es en definitiva un arma de doble filo. Y con estas armas no se puede jugar. Comletamente de acuerdo, profesor. pero yo por si acaso, me reservo dos dias en semana, para descansar del teclado, y para que mi vista se reponga y descanse también.

Gracias por entrar y decirme tu opinión. Un saludito.


Montserrat Sala ha dit...

Estamos de acuerdo, te digo lo mismo que a mi antrior comentarista.

Gracias amiga por tu fidelidad, y exquisito trato.
Un beso.

MAMÉ VALDÉS ha dit...

Yo renegaba mucho de tener un ordenador porque no lo veía útil para mí, cuando lo tuve pude apreciar que si solo lo sabes "utilizar" es una "maquina" infinita, un saludo.

Anònim ha dit...

Et contaré una cosa amiga, jo, apenes fa tres anys que estic a la xarxa...
En un principi l'adicció era total, no podia despegar-me de la pantalla del pc...un dia em vaig adonar que açò no era marxa...vaig pensar seriosament en aquesta nova adicció que m'impedia portar una vida normal...
No se que ha passat, pot ser, adonar-me del problema ha sigut una gran ajuda, ara use el temps just per a mirar blogs, i menys per comentar, encara que ho veig tot.
Moltes persones es poden sentir ofeses perquè no passe pel seu espai per a deixar unes paraules, però he aplegat a un punt en el que pense: si una cosa que ens deuria produïr plaer ens crea angoixa, el millor és fer allò que et senta bé i racionalitzar el temps del que disposes...


Les noves tecnologies atrapen...i pot ser sigam víctimes d'allò que deuria de ser un hobi....quan ens crea malestar...malament...


Crec que tot amb mesura és bò i el més important...prioritzar, vida i familia o internet.


Abraçades amiga.

Montserrat Sala ha dit...

Hoal Mamé: Seguimos en la misma linea, y me alegro. Así debe ser! racionalizar y no ceder a la tentación.

Gracias de comentarme desde el sur del Sur.Te mando un beso.

Montserrat Sala ha dit...

Hoal Remei; si no recordo malament,jo mateixa t'ho vaig insinuar, que publicaves massa. Ho recordes? Doncs jo també m'he proposat de frenar una mica. I sort que no em poso mai a les xarxes socials, que si nó ...!!!

Gracies moltes amiga meua, i dirme el teu sentir.